Fleire tidlegare medlemmer av Skrivebua har gjeve ut bok, fortel Hoem. Ho meiner dette viser at den er noko å satse på.
Daniel Bolstad Fløde trekkjer også fram at Skrivebua er viktig for å utvikle forfattartalent, og for å utvikle folk i norsk. Men han har lita tru på at dette er slikt som Staten synest er så viktig.
– Det eg ofte seier, er at når ein drar til andre land og ser korleis dei set pris på talent, korleis dei dyrkar fram unge talent, så vert ein flau over å bu i Noreg. Noreg er eit land som ser på kunst som noko uøkonomisk som stel ressursar frå viktige ting som olje, eksos og våpen.
Skrivebuatreff
Medlemmene på Skrivebua blir også kjende med kvarandre utanfor nettstaden. Liv-Christine Hoem har dei to siste åra vore med på å arrangere Skrivebuatreff.
– Det vi gjer på desse treffa, er at medlemmer møtest, og vi har workshops, besøk av forlag/forfattar, i tillegg til at vi også skriv og har det gøy sosialt. Vi har også planlagt Skrivebuatreff i 2013, og ønskjer å halde på denne tradisjonen også i åra framover.
Viktig for ungdom i krise
Daniel Bolstad Fløde er også med på Skrivebuatreffa om sommaren.
– Der treffer eg på svært unge menneske som gjerne har det forferdeleg vanskeleg, og ser at det ikkje skal så mykje til for å vippe det i ei eller anna retning, fortel han.
– For sånne menneske, som eg sjølv var, er det avgjerande å bli sett på den måten. Når ein har ei sånn krise, og ikkje taklar det for seg sjølv, så er det fantastisk å dele tekstane sine. Eg trur ikkje dei som har vedteke å leggja ned nettstaden, skjønar korleis dei rotar med situasjonen til menneske som allereie har ein veldig rotete situasjon.
Også Hoem legg vekt på at Skrivebua har hjelpt barn og unge.
– Mange har sagt at det er ein stad der barn og unge som har vore skoleleie eller «hata» skolen, har vorte elevar med toppkarakterar. Mange mobbeoffer har fått gode venner dei kan stole på gjennom nettsida, barn som har det vanskeleg, har fått hjelp og støtte. Skrivebua er meir enn ei nettside, det er eit miljø, bygd rundt ein heilt fantastisk redaksjon, seier ho.
Og Bolstad Fløde er einig i at miljøet rundt Skrivebua er noko for seg sjølv.
– Redaksjonen er sjølve sjela i sida, dei har vore med på å dyrke fram eit godt miljø, seier han. – Dårleg oppførsel blir slått ned på. Andre positive ting er premieringane som skjer kvar månad, og forfattarstafetten – der ein forfattar blir hyra inn til kommentere ti tekstar. Og å vita at det er ein redaksjon som bryr seg om skrivande ungdom – og ikkje om profitt – gjer nettstaden trygg og sikker på veldig mange måtar.
Ein redningsaksjon med underskriftliste og demonstrasjon vart sett i gang på seinhausten i eit forsøk på å hindre nedlegging. Både Hoem og Bolstad Fløde håper å få nettstaden i gang att.
– Eg trur det skal lite til for å få nettsida opp att, seier Hoem. Eg trur det handlar om vilje meir enn om pengar. Vi må få politikarane til å få større fokus på utvikling av unge skrivetalent.
– Eg meiner at unge skribentar, på lik linje med unge musikarar eller unge kunstnarar skal ha eit tilbud. Skriving er ofte einsamt, derfor er nettstader som Skrivebua så viktige, fordi det blir ein møteplass der vi kan dele erfaringar og lære av kvarandre. Det må vi få politikarane til å forstå, seier Hoem.
Nordland fylkeskommune seier dei ikkje ser det som si oppgåve å drive ein nasjonal skriveverkstad for ungdom, seier redaktør Tonje Farset Eliassen. Fylkeskommunen har lagt 200 000 kroner i potten viss andre var villige til å finansiere resten. Det har altså vist seg vanskeleg å få til.
– Det er vanskeleg å seia kva fylkeskommunen vil gjera dersom det skulle koma ei statleg fullfinansiering, men i så fall kan det kanskje bli mogleg å vurdere ny aktivitet av Skrivebua. Det er heilt opp til politikarane å bestemme, seier ho.
Sjå og les på nettsida Skrivebua: